Oud huisarts dr. Simon van Hemsbergen heeft een presentatie verzorgd over de Levenseindekliniek
De Levenseindekliniek is een Nederlandse medische instelling voor mensen met een euthanasieverzoek dat aan de zorgvuldigheidseisen van de euthanasiewet voldoet, maar van wie de arts het verzoek niet kan of wil honoreren.
De kliniek is op 1 maart 2012 geopend en heeft 30 ambulante teams bestaande uit een arts en een verpleegkundige die aanvragen beoordelen en zo mogelijk honoreren.
De vestiging van de Levenseindekliniek (in Den Haag) heeft een kantoorfunctie. Er is geen kliniek in de letterlijke zin van het woord. Aanvankelijk bestond het idee om in het gebouw enkele ruimtes te realiseren, waar mensen – voor wie levensbeëindiging thuis of in de eigen omgeving niet mogelijk is – zouden kunnen sterven. In de praktijk bleek daaraan echter geen behoefte te bestaan. Mensen krijgen de euthanasie het liefst thuis.
Werkwijze: In twee jaar (1 maart 2012 tot 1 maart 2014) hebben meer dan 1500 mensen een verzoek ingediend bij de Levenseindekliniek. 322 mensen kregen euthanasie. In 205 gevallen werd de euthanasie gegeven door een van de teams van de Levenseindekliniek, in de resterende gevallen bleek de huisarts na bemiddeling en consultatie bereid dat alsnog zelf te doen. Voorzitter Willie Swildens van de toetsingscommissies euthanasie stelde in maart 2013 dat de euthanasiepraktijk van de Levenseindekliniek zorgvuldig is. In maart 2014 maakte de kliniek bekend haar kennis op het gebied van euthanasie te willen delen met de beroepsgroep van artsen. De Levenseindekliniek wil artsen scholing aanbieden, hen terzijde staan met euthanasieconsulenten en ‘buddy’s’ artsen laten helpen die worstelen met de euthanasiepraktijk. Artsenorganisatie KNMG zei daarop graag met de Levenseindekliniek te willen samenwerken om de kennis over euthanasie onder artsen verder te verspreiden. Uiteindelijk zou de Levenseindekliniek zichzelf zo op termijn overbodig willen maken. In 2014 kwam de kliniek drie keer in het nieuws vanwege euthanasie op een bejaarde vrouw die niet in een verpleeghuis wilde wonen, euthanasie op een oudere psychiatrische patiënt en euthanasie op de 47-jarige Gaby Olthuis die met een ernstige vorm van chronisch oorsuizen kampte.
Bij de Levenseindekliniek melden zich vooral mensen die lijden aan ziektes die niet op korte termijn tot de dood leiden. Te denken valt aan ziekten als ALS, MS, COPD, of de gevolgen van een hersenbloeding. Ook doen in vergelijking met de landelijke euthanasiepraktijk relatief veel psychiatrisch patiënten, dementerenden en mensen met een stapeling van ouderdomsklachten een euthanasieverzoek bij de Levenseindekliniek. Het aantal kankerpatiënten is in vergelijking met de landelijke cijfers klein.